«مسکن‌ کم‌درآمدها» نصیب چه کسانی شد؟، همه تصمیمات دولت‌ها در ایران برای «تامین مسکن حمایتی» طی ۲.۵دهه گذشته، یک‌طرفه و متکی به یک ابزار بوده است؛ این سیاست‌ها با اسامی مختلف، فقط در «ساخت مسکن» (سمت عرضه) آن هم با واگذاری «زمین دولتی در ظاهر رایگان» خلاصه شد، بدون آنکه «حمایت هدفمند و مستقیم از محرومان واقعی» (سمت تقاضا) صورت بگیرد. منتقدان معتقدند، سیاستگذار «حوصله بررسی تجربه‌های جهانی» را نداشته اما پژوهشگران می‌گویند، این «رانت پرقدرت زمین دولتی» بوده که به اسم کم‌درآمدها، بین گروه‌های خاص توزیع شده است. در این دو دهه، جمعیت بدمسکن‌ها ۱.۷ برابر شده است.

رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی با انتقاد از نبود ضوابط طراحی مشخص برای تأمین مسکن اقشار کم‌درآمد گفت: در سیاست‌گذاری‌های کلان، نه الگوهای سنتی به رسمیت شناخته شده و نه تعریف دقیقی از گروه‌های کم‌درآمد در اختیار داریم.