بهره‌گیری از فناوری‌های نوین می‌تواند به ‌طور قابل توجهی به کاهش آلودگی‌های دریایی و افزایش بهره‌وری در حمل‌ونقل دریایی و توسعه متوازن و پایدار در دریا کمک کند.

موقعیت استراتژیک و بسیار مناسب ایران در بخش دریا، بنادر و سواحل می‌طلبد تا از چنین موقعیت و ظرفیت‌های کم‌نظیری بر اساس سند چشم‌انداز توسعه بالادستی به نحو احسن استفاده شود.

نزدیک به 420 سال پیش بود که اولین روزنامه در استراسبورگ فرانسه متولد شد و اولین رسانه به تعریف مدرن امروزی آن شکل گرفت. از آن زمان تاکنون رسانه‌های نوشتاری، شنیداری و دیداری جهان را در نوردیدند و به عنوان یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین ابزار ساخت بشر، نقشی بی‌بدیل در شکل‌دهی افکار، نگرش‌‎‏ها و رفتار مردم ایفا کرده‌‌اند.

دیپلماسی حمل‌ونقل و تأکید بر دیپلماسی دریامحور موجب توسعه روابط تجاری با کشورهای همسایه و دیگر کشورهای منطقه، جذب سرمایه‌گذاری خارجی و عضویت در سازمان‌های بین‌المللی دریایی خواهد شد.

کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران در حال حرکت به سمت تبدیل شدن به یک شرکت چندوجهی حمل بار است و در عرصه‌های مختلف تجهیز و نوسازی ناوگان از شناور تا کامیون سرمایه‌گذاری کرده است.

متأسفانه از 2 دهه گذشته آفت عافیت‌طلبی در میان بخش‌های مدیریتی کشور حاکم شده و پرداختن به موارد زیربنایی جای خود را به مسائل پیش پا افتاده‌تری داده است.

کشف فرصت، فرآیندی عینی است و به هوشیاری کارآفرینانه و دیدن چیزهایی که دیگران قادر به دیدن آن نیستند نیاز دارد و در نهایت در این مرحله عدم تقارن اطلاعات بازار را پیدا می‌کنیم.

دانشگاه‌های دریایی دِین خود را به صنعت دریایی اَدا کرده-اند. نیروی انسانی متخصص صنعت را تربیت کرده‌اند و باید حمایت شوند. دانشگاه محل درآمد نیست، بلکه محل تربیت و آموزش نیروی انسانی است.

خودکفایی شرکت‌های کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران و ملی نفتکش ایران از جنبه نیروی انسانی و عدم نیاز به جذب نیروی خارجی، حاصل تلاش‌ها و زحمات دانشگاه‌های دریایی از جمله خارگ و چابهار است.

در سراسر دنیا همه دانشگاه‌ها به‌ویژه دانشگاه‌های دریانوردی از سوی دولت و همچنین شرکت‌های دریایی حمایت می‌شوند تا بتوانند بهترین نیروهای انسانی را تربیت کرده و تحویل صنعت بدهند.