مبارزه با آفات و بیماری‌های گیاهی در ایران از سال ۱۳۰۰ وپس از تاسیس مدرسه عالی فلاحت وصنایع روستایی آغاز شد.

به گزارش وقایع‌نیوز به نقل از اکوپرشین، علیرضا کیهان‌پور: تاقبل از سال ۱۳۰۰ نحوه مبارزه با آفات گیاهی به روش بسیار سنتی و توسط روستائیان انجام می‌شد و حاصل دسترنج یک سال زراعی را به آسانی از دست داده و متاسفانه با فقر، تنگدستی و عدم درآمد خود کنار آمده وبا جور روزگار در نبردی نابرابر می‌ساختند.

حشره شناسی و بررسی‌های علمی مبارزه با آفات گیاهی و کنترل طغیان آن‌ها در کشور ما به طور نسبی علم جوانی است ویکی از پیشگامان این عرصه مرحوم استاد جلال افشار است که نخستین شخصی است که در این راه دشوار پای نهاد وسرمنشاء خدمات بسیاری برای روستائیان و کشاورزان کشورمان شد.

مرحوم استاد جلال افشار در سال ۱۳۰۲ برای نخستین بار در انستیتو پاستور ایران آزمایشگاه کوچکی را برای بررسی آفات گیاهی ایجاد نمود واین آزمایشگاه در سال ۱۳۰۶ به وزارت فلاحت، تجارت و فواید عامه پیوست و در سال بعد به بنگاه دفع آفات نباتی تبدیل شد که شامل آزمایشگاه‌های جانورشناسی، بیواکولوژی، سموم نباتی وسم پاش‌ها بود و موزه جانورشناسی کار خود را از سال ۱۳۰۷ با سرپرستی استاد جلال افشار که خود بنیانگذار آن بودآغازکرد.این موزه باجمع آوری و شناسایی حشرات ودیگر جانوران ایران به فعالیت پرداخت وبا مسائل و مشکلات بسیار فراوانی روبرو ودست و پنجه نرم می‌کرد.

از جلوه‌های بسیار قابل توجه این موزه نوپا، نمایش یک چرخه کامل زندگی بعضی از حشرات و چگونگی رشد و نمو آن‌ها از شفیره تا حشره کامل بود.

آزمایشگاه بیو اکولوژی با راهنمایی مرحوم جلال افشار ودیگر کارشناسان چگونگی زندگی و خسارات آفات مهم چغندرقند، پنبه، خرما، مرکبات، کرم سیب، سن گندم پارازیت‌های آن‌ها و همچنین آفات مهم حبوبات، صیفی، جنگل، درختان زینتی وطرز کنترل آن‌ها مورد بررسی و مقدماتی قرار می‌گرفتند به طوری که نتایج به دست آمده در نشریات و در قالب مقاله‌های فراوانی در دسترس مخاطبان قرار می‌گرفت.

در این مقطع تاریخی فعالیت مدارس فلاحت و گسترش دانش و فرهنگ در کشور به تدریج موجب ارتقای آگاهی مردم شد و همگان را متوجه این مساله مهم نمود که محصولات کشاورزی را باید با بهره‌گیری از کارشناسان متخصص و شیوه‌های علمی در مقابل هجوم آفات و بیماری‌ها حفظ نمود.

در آن دوران تاریخی، دولت‌های وقت نیز متوجه شدند که حفاظت از محصولات کشاورزی یکی از اولویت‌های اقتصادی کشور است که باید در این زمینه برنامه‌ریزی و سرمایه گذاری‌های گسترده‌ای در زمینه منبع انسانی کارآ و ردیف‌های بودجه مانا صورت پذیرد و این همان پاشنه آشیل کنونی بخش کشاورزی ایران است که متاسفانه تاکنون هم ادامه دارد و این یک ظلم مضاعف به این بخش است که مستندات تاریخی زیادی را از این ظلم و جفا از سال ۱۳۰۰ به مانند موزه عبرت در خود جای داده است.

ادامه دارد