همکاری بلندمدت هدایت کشتی با دانشگاه خارگ؛ همه باید تلاش کنیم در این فضایی که بین جوانان ما ناامیدی از ادامه تحصیل شکل گرفته، باتوجه به اینکه حوزه دریا آینده و درآمد خوبی برای بچه‌های ما دارد، آنها را تشویق کنیم که در دانشگاه‌های دریایی تحصیل کنند

به گزارش وقایع‌نیوز به نقل از پایگاه خبری بندر و دریا، حسین صاحبی مدیرعامل شرکت خدمات دریایی هدایت‌کشتی خلیج‌فارس در یادداشتی به اهمیت و دورنمای امضای تفاهمنامه همکاری‌های آموزشی و پژوهشی میان هدایت‌کشتی خلیج‌فارس و دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم دریایی خارگ پرداخته که در ادامه می‌خوانید.

شرکت هدایت‌کشتی به عنوان یک شرکت بخش خصوصی با حدود ۲۶۰۰ نفر نیروی انسانی و مدیریت حدود یکصد فروند شناور یدکش و لایروب در انواع مختلف در حوزه خدمات دریایی کشور فعال است. این شرکت نسبت به ارزیابی نیازهای داخلی و نیازهای تخصصی خود در حوزه تربیت نیروی انسانی و تکمیل دانش دریایی، نیاز پیدا کرد به حوزه‌های دانشگاهی رجوع کند. همچنین پیرو فرمایش مقام معظم رهبری در فرمان ۹ ماده‌ای توسعه اقتصاد دریامحور که تکالیفی را برای بخش خصوصی قائل شدند، ما هم به این موضوع توجه ویژه‌ای کردیم. اینکه از چه راهی می‌توانیم کمبودهای درون شرکت را تکمیل و دانش خود در حوزه دریا را به‌روز کنیم.

طبیعتاً در همه جای دنیا شرکت‌هایی که در بخش صنعت مشغول به فعالیتند برای توسعه خود نیازمند ارتباط تنگاتنگ با دانشگاه‌ها هستند. در ایران تعداد دانشگاه‌هایی که در حوزه تربیت نیروی متخصص دریا کار می‌کنند، محدودند. یکی از آنها دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم دریایی خارگ است که سالیان سال به تربیت نیروی انسانی در حوزه دریا مشغول بوده و توفیقات خوبی داشته است به طوری که بخشی از مدیرانی که الان در حوزه دریا مشغول به فعالتند، از فارغ‌التحصیلان همین دانشگاه هستند.

در پی مذاکراتی که با ریاست دانشگاه علوم دریایی خارگ داشتیم، به این نتیجه رسیدیم که می‌توانیم همکاری‌های نزدیک‌تری با هم داشته باشیم؛ اینکه بتوانیم در زمینه تربیت نیروی انسانی و حتی بورسیه کردن برخی دانشجویان ممتاز این دانشگاه برای جبران کمبود نیروی انسانی شرکت اقدام کنیم. البته این همکاری باید در قالب مسئولیت اجتماعی از سوی همه شرکت‌های خصوصی و نیمه‌خصوصی که در حوزه‌های تخصصی دریا کار می‌کنند، انجام شود.

دانشگاه‌های ما مرکز تربیت نیروی انسانی‌ای هستند که قرار است راهبر تجهیزات ما شود. ما میلیون‌ها دلار هزینه می‌کنیم، کشتی می‌خریم، تجهیزات می‌خریم و در نهایت مدیریت و راهبری آن به دست کسانی است که از همین دانشگاه‌ها فارغ‌التحصیل می‌شوند. پس هر قدر سرمایه‌گذاری و کمک کنیم که در دانشگاه نیروهای فرهیخته‌تری تربیت شوند، طبیعتاً بهای تمام‌شده ما در کار کمتر خواهد شد و در نهایت این هزینه به شرکت برمی‌گردد. شاید در کشور ما این موضوع نهادینه و فرهنگ نشده که ما به عنوان مسئولیت اجتماعی نسبت به مراکز علمی و دانشگاهی وظایفی داریم و اگر کمبودهایی در این مراکز است باید آن را رفع کنیم.

ماحصل این ایده و تفکر ما را به این جمع‌بندی در هیأت‌مدیره شرکت رساند که در قالب یک تفاهمنامه دوجانبه با دانشگاه، همکاری درازمدتی را آغاز کنیم. در این راستا می‌توانیم برای تربیت نیروهای متخصصی که مدنظر شرکت است، درخواست‌های خود را به دانشگاه بدهیم و حتی برخی سیلابس‌های درسی را که در حوزه کاری ما به آن کمتر توجه شده از دانشگاه بخواهیم که روی آن با دانشجویان کار کند تا وقتی وارد صنعت می‌شوند، کمبودهایی که الان احساس می‌کنیم، رفع و رجوع شود. از سوی دیگر دانشجویان علوم دریایی که در حال تحصیلند، وقتی از وجود یک آینده کاری مطمئن شوند، درس‌ها را با توجه و دقت بیشتری دنبال خواهند کرد و در نهایت بهره‌برداری شرکت از این نیروها بهتر خواهد شد.

ما یک حلقه مفقوده بین دانشگاه و صنعت داریم؛ معمولا فارغ‌التحصیلان وقتی وارد صنعت می‌شوند بین ۶ ماه تا یک سال نمی‌دانند بین آنچه خوانده‌اند با آنچه صنعت از آنها انتظار دارد چگونه ارتباط برقرار کنند اما چنانچه از زمان بورسیه، نیازهای صنعت برای دانشگاه تعریف شود و دانشگاه بداند نیروی مورد نیاز ما در حوزه دریا در این رسته‌هاست، بیشتر به آن موضوعات توجه می‌کند و به طور قطع آن دوره ۶ ماه تا یک ساله به یک ماه کاهش می‌یابد و دانشجویان بلافاصله پس از فارغ‌التحصیلی می‌توانند منطبق با نیازهای شرکت وارد بازار کار شوند. بنابراین من این موضوع را برای شرکت خودم فرصت مغتنمی می‌دانم که در واقع این ارتباط تنگاتنگ بین صنعت و دانشگاه را برقرار کنیم. دانشگاه هم اگر نیازمندی‌هایی دارد از جمله وسایل کمک-آموزشی، وسایل رفاهی دانشجویان و… که از طریق ما و شرکت‌های مشابه ما می‌تواند تأمین کمک کند، ما آماده‌ایم.

من این کار را سرمایه‌گذاری می‌دانم، نه هزینه و از همه شرکت‌های بزرگ می‌خواهم برای توسعه و رشدشان از دانشگاه‌ها استمداد بگیرند و نیروهای آتی خود را از آنجا تأمین کنند. افزایش سطح علمی نیروها در نهایت سطح علمی کار شرکت را بالا می‌برد که نتیجه آن افزایش بهره‌وری از تجهیزات و کاهش خسارت و سودآوری بیشتر شرکت است. نیروی انسانی در واقع مهم‌ترین رکن یک کار اجرایی است که هر چقدر روی آن سرمایه-گذاری کنیم جای دوری نمی‌رود. بدیهی است که گذر زمان از عمر مفید ادوات و تجهیزات کم می‌کند اما نیروی انسانی هر چقدر از عمرش می‌گذرد، توانش بالاتر می‌رود، یعنی رابطه معکوس با بقیه عوامل تولیدی دارد.

دورنمای همکاری ما با دانشگاه خارگ بلندمدت است. به هر حال وقتی شناوری را خریداری می‌کنیم حداقل برای ۳۰ سال بالغ ‌بر ۱۵ نفر روی آن کار می‌کنند. همین نگاه هم در حوزه ارتباط دانشگاه با شرکت وجود خواهد داشت، چون نیروها به‌تدریج بازنشسته می‌شوند و باید نیروهای جوان جایگزین آنها شوند. نکته مهم اینکه نیروهای تخصصی مورد نیاز به این راحتی در دسترس نیستند، بلکه باید بر اساس نیاز شما تربیت شده و آموزش ببیند که زمانبر است، بنابراین همکاری ما با دانشگاه طولانی خواهد بود.

همه می‌دانیم که دانشگاه و دانشجویان نیازمندی‌هایی دارند و دوستان و همکاران ما در حوزه دریایی و شرکت‌های کشتیرانی بخش خصوصی از اهمیت مراکز پرورش و تولید نیروی انسانی متخصص در حوزه دریا باخبرند و حتما در این زمینه مشارکت می‌کنند. پیشنهادم این است که همایشی با هدف اتحاد و ارتباط میان صنعت دریایی و دانشگاه برگزار شود و از شرکت‌های فعال در حوزه دریا و کشتیرانی دعوت کنند تا در آن دانشگاه‌ها نیازمندی‌های خود را مطرح کنند. مطمئنا با دست پر از آن جلسه بیرون خواهند رفت و هیأت امنای معنوی برای دانشگاه پیدا خواهد شد.

نباید فراموش کنیم اینکه اکنون روی کشتی‌های ما نیروهای ایرانی حضور دارند و ما از نیروهای خارجی بی‌نیاز شده‌ایم، نتیجه زحمات همین دانشگاه‌هاست. اگر اینها نیروهای متخصص و مورد نیاز را تربیت نمی‌کردند، من باید برای تهیه یک فرمانده، مدیر ماشین، ملوان و موتوریست چند هزار دلار هزینه کرده و نیروی خارجی می-آوردم. الان که نگاه می‌کنیم، نیروهای جوان ایرانی روی شناورها هستند و گواهینامه‌های لازم را از سازمان بنادر گرفته‌اند و باکیفیت بالا کار می‌کنند.

همه باید تلاش کنیم در این فضایی که بین جوانان ما ناامیدی از ادامه تحصیل شکل گرفته، باتوجه به اینکه حوزه دریا آینده و درآمد خوبی برای بچه‌های ما دارد و می‌تواند زندگی و آینده‌شان را تأمین کند، آنها را تشویق کنیم که در دانشگاه‌های دریایی تحصیل کنند و خود را ملزم کنیم که دانشگاه‌ها و زیرساخت‌های رفاهی دانشجویی را تقویت کنیم تا برای جوانان جاذبه ایجاد شود که اولویت یک انتخاب رشته‌شان، علوم دریایی باشد. در حال حاضر بازار کار این حوزه نیازمند ۴ تا ۵ هزار نفر نیرو است و حتی اگر دانشگاه‌ها ۲ تا ۳ برابر ظرفیت‌شان هم دانشجو جذب کنند، شاید بتوانیم به حد طبیعی و متوسط نیاز نیروی دریایی کشور برسیم.