به گزارش وقایع‌نیوز به نقل از اکوپرشین: علیرضا کیهان‌پور: به همین دلیل خواستم به یادت آورم که وقتی بچه بودیم، برای این که شب‌ها در کنار بستر پدر، که رحمت خدا بر او باد، از هم سبقت( پیشی) می‌گرفتیم و یادم می‌آید که پدر دست‌های ما را بو می‌کرد تا مطمئن شود بعد از شام آن‌ها را شسته ایم و دستهایمان تمیز است تا اجازه دهد در جوارش بخوابیم.

تلاش کنیم دست‌هایمان تمیز باشد، در سال ۱۹۴۸ آقای مهندس بهیج تقی الدین به عنوان وزیر کشاورزی کشور لبنان منصوب شد.وقتی برادرش سعید تقی الدین نویسنده و روزنامه نگار از این انتصاب با خبر شد در نامه کوتاهی برایش این چنین نوشت:

برادرم بهیج درود بر تو

شنیده ام “وزیر” شده‌ای و این خبر برای خانواده و منطقه ما خبر خوب و جای بسی افتخار است.

به گزارش وقایع‌نیوز به نقل از اکوپرشین: علیرضا کیهان‌پور: به همین دلیل خواستم به یادت آورم که وقتی بچه بودیم، برای این که شب‌ها در کنار بستر پدر، که رحمت خدا بر او باد، از هم سبقت( پیشی) می‌گرفتیم و یادم می‌آید که پدر دست‌های ما را بو می‌کرد تا مطمئن شود بعد از شام آن‌ها را شسته ایم و دستهایمان تمیز است تا اجازه دهد در جوارش بخوابیم.

الان پدر و مادر ما در زیر خاک آرمیده اند وبدون شک ما هم پس از مدتی در کنار آنان خواهیم خوابید.

به شما توصیه می‌کنم برادر! مواظب باشی، تا موقع خوابیدن در کنار او دست هایت تمیز باشد( آلوده به فساد نباشی) تا در کمال آسایش بخوابی(ترجمه).

 برای نگارنده یک دیالوگ زیبا و به یاد ماندنی از ‌سیلوستر استانوله بازیگر فیلم‌های ” راکی بالبوآ ” که در حیطه انجام وظایف اداری و هم اینک در عرصه روزنامه نگاری و رسانه‌ها بسیار تاثیر گذار بوده و هست اشاره می‌کنم که می‌گوید:

” موفقیت این نیست که چقدر می‌توانی ضربه بزنی، زندگی راجع به اینه که توش چقدر میتونی ضربه بخوری

و با این حال ، باز رو به جلو حرکت کنی این جوریه که تو بازی زندگی برنده خواهی بود”.

چقدر در عرصه کار و زندگی حاضر به ضربه خوردن به خود بودیم؟ و با این حال دست‌هایمان را تمیز نگهداشتیم؟.

فراموش نکنیم :

 زندگی می‌سازد آدمی را

و ناز هیچ ناز پرورده‌ای را نخواهد کشید

 آن که با ترس فقط به دنبال آرزو و خیال است

جایی در فردا نخواهد داشت

و کسی برایش فرشی از ترمه

و دامنی از گل برایش فرش نخواهد کرد…

لطفا به جهادی‌های قدیمی و ضربه خورده از روزگار و از سوی دستان آلوده نتازید که شهید، جانباز، آزاده، شیمیایی و جاویدالاثر فراوانی تقدیم کشور کرده‌اند اما این اکثریت پاکدست با دستان خالی، سرمایه هایشان تربیت فرزندان موفق و خدمتگزار و معرفی به جامعه است که بیانگر ثروت‌های نجومی آنان است که این ژن‌های سالم، شب‌ها با دستان تمیز در کنار پدر و مادر جهادی اشان و نیز پاکدستان دیگر از قبیله مرام و منش درستکاری در آسودگی وجدان آرام خویش ، خواب راحت و بی دغدغه‌ای دارند.

یادمان باشد که بسیاری سخن بود و گذشتیم و نگفتیم!!!